خسارات ناشی از انواع ملخ ها
ملخ ها در مناطق نیمه‌خشک سراسر جهان، اصلی ترین آفت محصولات زراعی و مراتع هستند. به طور خاص، مناطقی با میزان بارش کم‌تر از ۷۵۰ میلی متر، در معرض آسیب و حمله ملخ ها قرار دارند. از نظر کشاورزی، مناطق خشک‌تر بیشتر مستعد تکرار حمله ملخ ها و مشکلات ناشی از آن ها هستند. اگرچه بیشترین خسارت ملخ به غلات است، اما سایر محصولات زراعی نیز می توانند به طور جدی تحت تأثیر این آفات مخرب قرار گیرند. در حوزه کشاورزی چندگونه، که غلات اغلب به صورت دوره ای با محصولات دیگری مانند کلزا، عدس و نخود فرنگی جایگزین می شوند، ملخ ها خسارت اقتصادی چشمگیری ایجاد می کنند. هر ملخ روزانه ۳۰ تا ۱۰۰ میلی گرم ماده گیاهی (وزن خشک) می‌خورد.
خسارات ناشی از ملخ ها به ندرت قابل تخمین است، اما آنچه اثبات شده این است که حتی آلودگی متوسط ۱۰ ملخ در متر مربع نیز بسته به شرایط پایه، می تواند به طور معمول تا ۶۰% گیاهان موجود در مزرعه را از بین ببرد. این حشرات همچنین می‌توانند همه محصولات غله‌ای را مصرف کنند، اما معمولاً قسمت‌های خارج مزارع را مورد حمله قرار می دهند.
میزان خسارتی که ملخ ها به محصولات زراعی وارد می کنند به عوامل مختلفی بستگی دارد.
برخی از این عوامل عبارتند از:
- نوع محصول
- میزان رشد محصول
- تعداد ملخ های مهاجم
- روش های پیشگیری و کنترل شیمیایی آفات
ملخ ها چگونه حشراتی هستند؟
ملخ ها گروه بسیار بزرگ و متنوعی از حشرات هستند. تمام اعضای موجود در این گروه، مشخصات مشابهی دارند:
- زائده های دهانی برای جویدن
- بدن های باریک
- بال هایی به بلندی طول بدن
- پاهای عقبی بزرگ قدرتمند برای پریدن
با این حال تفاوت های جزئی در شکل و اندازه انواع ملخ ها قابل مشاهده است.
تقسیم بندی انواع گونه های ملخ
انواع ملخ ها به دو زیر گروه اصلی تقسیم شده‌اند:
۱- ملخ‌های شاخ کوتاه و ملخ های شاخ بلند
۲- جیرجیرک ها و کتیدیدها
ملخ شاخ کوتاه، عامل بیشترین میزان خسارات در محصولات زراعی است. در نتیجه، اعضای این زیر گروه بیش از سایر گونه های ملخ شناخته شده هستند و آنچه اغلب افراد به عنوان “ملخ” می شناسند به این گروه تعلق دارند.
انواع ملخ های ایران
گونه های ملخ موجود در ایران بسیار زیاد است که اغلب آن ها بومی ایران نیستند بلکه از عربستان، هند و پاکستان وارد کشور می شوند. در این میان گونه‌هایی به عنوان آفت در نظر گرفته می شوند که تحت شرایط آب و هوایی ایده‌آل، به سرعت تکثیر شده و بیش از حد عادی تغذیه می کنند. در هنگام بحث در مورد مبارزه و چگونگی مهار ملخ ها، باید به این نکته توجه داشته باشیم که ملخ ها در زنجیره غذایی اکوسیستم، نقش بسزایی دارند. چراکه این حشرات غذای بسیاری از پرندگان و حیوانات را تامین می کنند.
گونه‌های شناخته شده ملخ
انواع ملخ های شاخ کوتاه
ملخ های شاخ کوتاه به سه دسته تقسیم می‌شوند:
۱. ملخ های سیخ گلو
۲. ملخ های بال نواری
۳. ملخ های کج صورت خاموش (که به آن پا دندانه دار نیز گفته می شود)
هر یک از ملخ های این سه گروه دارای ویژگی‌هایی است که شناسایی شان را نسبتاً آسان می‌کند.
یک. ملخ های سیخ گلو
این ملخ ها که آفات گیاهی هستند با برخورداری از یک توبرکل یا دستگیره در بین پاهای جلوی خود، از سایر ملخ ها شناسایی می شوند.
سه مورد از مهم‌ترین گونه‌های این گروه عبارتند از: ملخ مهاجرتی، ملخ پاکارد و ملخ راه‌راه
۱. ملخ مهاجر
ملخ های مهاجر گونه ای بسیار موفق هستند.
این گونه با زندگی در اقلیم های مختلف تطبیق یافته اند.
ملخ های مهاجر از لحاظ رنگ و سایر ویژگی هایی مانند طول بال ها از تنوع چشمگیری برخوردار می باشند.
تشخیص ویژگی‌ها:
ملخ‌های بزرگ سال تا حدود ۲۳ تا ۲۸ میلیمتر بوده و به رنگی مایل به زرد دیده می شوند. وجود یک سری نوارهای سیاه در پاهای عقبی، این ملخ ها را قابل شناسایی می کند. ملخ هایی که تازه از تخم بیرون آمده اند، بر روی قفسه سینه نیز نوارهای سیاه دارند. در مرحله بزرگسالی، این نوار ها در دو طرف قفسه سینه به چشم می خورد.
سکونت‌گاه:
ملخ های مهاجر بالغ ماده، تخم‌های خود را عمدتاً در مزارع پوشیده از علف، در خاک، چراگاه ها، علف های هرز، مراتع برنج و یونجه، همچنین خندق های کنار جاده می گذارد. ملخ های مهاجر معمولاً در مزارعی که زیر کشت نیستند و برای فصل زراعی بعدی خالی از علف های هرز شده اند، حتی اگر سطح این مزارع پوشیده از مقدار قابل توجهی زباله باشد هم تخمگذاری نمی کنند.
تامین غذا:
از آنجا که ملخ مهاجر می تواند از انواع محصولات مختلف تغذیه کند، در مزارع گندم، مراتع کشت، مزارع علوفه، با موفقیت رشد می‌کنند. تعداد زیادی از آن ها ممکن است در محصولات زراعی مجاور مزارع درو شده و دارای کاه بن، یافت شوند. به ویژه اگر این مزارع اواخر بهار برای کشت بعدی، یک فصل زیر کشت برده نشوند و از تله ملخ در آن ها استفاده نشده باشد.
ملخ ها درون خاکی که بذرها در آن قرار گرفته اند از تخم خارج می شوند. آن ها با تغذیه از بذرهای موجود در خاک رشد می کنند و از خاک خارج می شوند. معمولاً در این مرحله میزان خسارت وارده قابل تشخیص نیست. با رشد گیاه و گسترش میزان برگ های جویده شده توسط ملخ ها، خسارت نمایان می شود.
۲. ملخ پاکارد
ملخ پاکارد معمولا در سراسر علف‌زارها وجود دارد و خاک ماسه‌ای را برای تخمگذاری ترجیح می‌دهد.
تنوع رنگی آن ها از سایر انواع ملخ ها، بیشتر است.
تشخیص ویژگی‌ها:
ملخ بالغ این گونه به رنگ زرد تیره هستند و تقریباً ۲۷ تا ۳۲ میلیمتر طول دارند. دو نوار بنفش رنگی، درست از پشت چشم‌ها تا حاشیه عقبی قفسه‌سینه شان کشیده شده است. آن ها رنگ خاکستری یکنواختی و نوارهایی با رنگ های متمایز دارند. دو بخش انتهایی پاهای عقبی شان، آبی – سبز است. این ملخ ها وقتی که از تخم بیرون می آیند، به رنگ سبز کم‌رنگ تا زرد- قهوه‌ای دیده می شوند و دارای خال‌های تیره بسیار کوچک هستند.
سکونت‌گاه و تامین غذا:
ملخ پا کارد، خاک دارای بافت با پوشش علف کم را ترجیح می‌دهد و در سایر موارد مشابه ملخ مهاجرتی است.
۳. ملخ راه‌راه
این گونه ملخ نیز یکی از انواع ملخ های رایج است.
تشخیص ویژگی‌ها:
این نوع ملخ های بالغ، متمایل به قهوه‌ای یا سبز و دارای نشانه‌های سیاه یا قهوه‌ای بر بدن هستند. طول بدن آن ها تقریبا ۲۶ تا ۴۰ میلیمتر بوده و نوار مشکی کشیده ای روی پاهای عقب شان مشهود است. ملخ های نابالغ، رنگ قهوه ای مایل به سبز دارند.
سکونت‌گاه:
این گونه‌ها در مناطقی با بافت خاک سنگین و پوشش گیاهی متراکم شایع هستند.
همچنین در کنار جاده‌ها، در باتلاق‌ها خشک و در مزارع یافت می‌شوند.
تامین غذا:
ملخ راه‌راه، تغذیه از شاخ و برگ‌های آبداری چون بسیاری از گونه‌های علف هرز که در کنار باتلاق‌ها و گودال‌های بین جاده‌ای یافت می‌شوند را ترجیح می‌دهد. آن اغلب آفت یونجه و سایر محصولات به حساب می آیند. بعضاً این گونه ملخ ممکن است به طور گسترده از درختان تغذیه کند.
دو. ملخ‌های بال نواری
مشخصه اصلی ملخ های بال نواری این است که دو بال عقبی آن ها رنگ های درخشانی دارند. در حین پرواز این ملخ ها، صدای بلندی از به هم خوردن بال هایشان ایجاد می شود. ملخ های بال شفاف آسیب زا ترین گونه از ملخ های بال نواری هستند.
تشخیص ویژگی‌ها:
ملخ های بال نواری بالغ، رنگی مایل به قهوه‌ای و تقریباً طولی بین ۲۱ تا ۳۲ میلی متر دارند. بال‌هایشان روشن و دارای لکه‌های تیره است. دو خط از قفسه سینه این ملخ ها امتداد می یابد که در نوک پیشانی ملخ به هم می‌رسند. ملخ هایی که از تخم بیرون آمده اند، سیاه هستند و نوار سفید مشخصی دور قفسه سینه دارند.
سکونت‌گاه:
ملخ بال شفاف ترجیح می‌دهد تخم‌های خود را در زمین های خیس و پوشیده از چمن حاشیه جاده ها، چراگاه های فرسوده از چرا و زمین‌های باتلاقی خشک شده قرار دهد. ملخ های بزرگسال در طول تخمگذاری ممکن است در هر متر مربع ۱۰۰۰۰ یا حتی بیشتر، تخم بگذارند.
تامین غذا:
ملخ بال شفاف در درجه اول علفخوار است که دانه‌های غلات و برخی از علف‌های زیر کشت را نیز ترجیح می‌دهد. این حشره به ندرت از گیاهان با برگ‌های پهن تغذیه می‌کند. مراتع بزرگ گیاهان بومی تنها از حاشیه مورد هجوم این نوع ملخ قرار می‌گیرند.
سه. ملخ های کج صورت خاموش
این گروه از ملخ‌ها به اندازه دیگر انواع ملخ ها شناخته شده نیستند.
این نوع غالباً توسط افراد نادیده گرفته می‌شود و به طور کلی معیارهای کنترلی را در رابطه با آن ها رعایت نمی‌کنند.
ملخ های کج صورت خاموش، با صورتی نسبتاً شیب دار تا افقی، شناخته می شوند. بال‌های عقبی آن ها کاملاً شفاف است. شاخک های نظیر آنتن و قفسه سینه پهن و وسیع، از سایر ویژگی هایی است که به شناسایی کج صورتان از سایر انواع ملخ ها کمک می کند. این نوع ملخ‌ها در طول مرز باتلاق‌ها و در مراتع مرطوب دیده می‌شوند. با این حال، برخی از اعضای این گروه در زمین‌های خشک، پوشیده از علف و مراتع نیز وجود دارند. این ملخ ها در درجه اول از علف‌های هرز و چمن تغذیه می‌کنند. آنها به ندرت به سراغ محصولات کشاورزی می روند. ملخ های کج صورت خاموش، دندان یا برجستگی تیزی دارند که از آن برای آواز خواندن استفاده می کنند.
در هر صورت تمامی انواع ملخ ها آفات مخربی برای محصولات زراعی و مزارع به شمار می روند که مبارزه با آن ها با استفاده از سم ملخ گرین گارد کار دشواری نیست.
سم کشنده ملخ گرین گارد
صفحه نحوه خرید و ارسال را مطالعه کنید
